Հարևանուհիս 4 երեխա ունի շատ ծանր վիճակում են ապրում, մեկ-մեկ օգնում էի, բայց մտքովս չէր անցնի, որ մի որ նրանք մորս
կյանքը կփրկեն․․․Հալալ լինի իրանց, էն ինչ արել եմ։Մեր շենում մի բազմազավակ ընտանիք էր ապրում: Չորս երեխա ունեին, անա-
պահով ընտանիք էին համարվում:
Ամուսինը հաշ մանդամ էր: Շատ սիրով ու համերաշխ ընտանիք էին, մ ի օր ձենները դուրս չէր գալիս, չնայած,որ, կոպիտ ասած, հա
ցի կարոտ էին; Էդ երեխեքի ձենը երբեք չէր լսվում, շատ դաստիարակված էին: Ժամանակ առ ժամանակ օգնում էի ինչով որ կարո-
ղանում էի: Մարդ են, հո սո ված չեն մնալու:Երբ մթերք էի տանում, ամուսինը չգիտեր ոնց շնորհակալություն ասեր:
Կինը վերցնում էր արցունքները սրբելով: Ես միշտ իրանց հույս էի տալիս, որ երեխեքը կմեծանան, կաշխատեն ու ամեն ինչ լավ կլի
նի: Մի անգամ մի օրով գնացել էի գործուղման: Երբ վերադառնում էի, ասեցի մտնեմ համ մեր, համ էլ հարևանիս համար մի քանի
բան վերցնեմ:
Գնումներով վերադարձա տուն ու տեսնեմ մամաս անկող նում պառկածա, իսկ հարևանիս կինը մորս կողքին նստածա:Պարզվեց, որ
նախորդ օրը մամայիս ինքնազգ ացողությունը կտրուկ վա տացել ա: Հարևանիս կինը անմիջապես օգն ության ա հասել մորս, շտապ
օգնություն ա կանչել: Բժ իշկներն ասել են, որ եթե նա շտապ օգնու թյուն չկանչեր, մայրս կարող էր ողջ չմնալ: Նա ողջ գիշեր մնացել
ա մորս կողքին, մեկ րոպե չի հեռացել նրանից:
Հալալ լինի իրանց, ինչ արել եմ, ու ավելին եմ անելու, օգնելու եմ ուժերիս ներածին չափով: