Երբ 42 տարեկանում հղիացա, ամբողջ շրջապատս քննադատում էին ինձ ասում էին եքա կնիկ ես ամոթ ա, իսկ ամուսինս․․․Մենակ
իմանաք, ինչ արեց ամուսինս։42 տարեկան կին եմ, միամիտ իմացա, որ հղիացել եմ: 3-րդ բալիկս ա լինելու: Բայց շրջապատում ու
ընտանիքում ով իմացավ, որ հղի եմ, փոխանակ ուրախանա, ասեց՝եքա կնիկ ես, երեխեքդ մեծ են, ինչիդա պետք և այլն:
Ճիշտն ասած անկախ ինձնից սկսեցի կոմպլեքսավորվել:Ասում էի լավ, ինչն ա ամոթ, որ տարիքով մի քիչ մեծ ես երեխա ունենալն ա
ամոթ, թե մարդիկ մտածում են,ամուսինները իրար կողք պիտի չքնեն էտ տարիքում: Չգիտեմ, գլուխս կպել էր: Ամուսինս նկատել էր,
որ նեղվել եմ շատ: Հետը խոսեցի: Ասեց՝
«ով ինչ ուզումա մտածի, ոչ մեկի գործը չի:
Աստված մի բան գիտի, որ մեր երեխա ա տալիս:Ով էլ ասումա ամոթա, թող իրա մտածելակերպից ամաչի: Արտասահամանում մար
դիկ 40-ում նոր ամուսնանում են, հլը երեխա էլ ասում են ուշ ունենանք, մեր երկրում, ունեցողին են ասում ամոթա, ինչիդա պետք»:
Ինձ ասեց՝ մեկ էլ մոտդ ավել պակաս կխոսան ինչ պետքա կասես առանց քաշվելու: