Մենք ամբողջ կյանքներս ոչ մի բանի կարիք չեք ունեցել։ Ապահովված ընտանիք ենք եղել։ Բայց էս վերջերս գործերներս վատացավ, պարտքերի տակ ընկանք։ Էդ պատճառով տղաս գնաց Ռուսաստան, որովհետեև ստեղ արդեն հնարավոր չէր։ Աշխատում էր իրա ուղարկածով մի կերպ ծերը ծերին էինք հասցնում։՝
Հետո հարսս ասաց, որ հացի փռում աշխատանքա գտել ու ուզումա աշխատի մեզ օգնի։ Ես դեմ չէի, ճիշտա մի քիչ նեղվում էի, որ հարսս պիտի հացի փռում աշխատի, էն էլ գիշերը, բայց դե ուրիշ ճար չունեինք։ Տղես էլ սկզբում դեմ էր, բայց համոզեցի ու հարսս սկսեց աշխատել։ Սկզբում լավ էր, բայց հետո քիչ-քիչ սկսեցի տարօրինակ բաներ նկատել։
Տանից դուրս գալուց նենց էր քսվում, ոնց որ հարսանիքա գնում, իրա ժամից շուտ էր դուրս գալիս, ու ուշ էր տուն գալիս։ Անընդհատ իրա հեռախոսի մեջ։ Որոշեցի մի օր հետևից գնամ տեսնեմ էդ ինչ հացի փուռա։ Երանի չգնայի, չտեսնեի։ Լավ էր ինձ տեղում ինֆարկտ չխփեց։ Հարսս գնում էր գիշերային ակումբա ինչ գրողա։ Չնայած էլ ինչ հարս, մեր անունը խայտառակա արել։ Տղայիս դեռ չեմ ասել, օտար երկրումա մի բան, որ լինի կողքը չենք, կգա նոր կասեմ։ Բայց էդ փչացածի հետ խոսելու եմ, ասեմ վեշերդ հավաքի ռադդ քաշի։