Խնամիս շորս տարել էր, որ բարեկամներից ինչ-որ մեկի հարսանիքին հագներ․ Երեկ եկավ հետ բերեց, հետն էլ մի տոպրակ քաղրա վենիք էր դրել, բայց որ չբացեցի տոպրակը՝ աչքերս ճակատիս թռան․․․Խնամիս լավ կնիկ ա,իրան հարգում եմ, քանի որ շնորհք ունի, բայց ես ինչ իմանայի, որ մաքրության հետ հեչ լավ չի։
Ասենք էտքան էլ լավ չեն ապրում, գիտեմ հիմա իրանց տունը ինչ վիճակ ա, դրա համար էլ որ շորս ուզեց, միանգամից համաձայնվա, բայց ընդհանրապես ես չեմ սիրում, որ ինչ-որ մեկը իմ շորը հագնում ա։ Փոքրուց էլ մոտս ըտենց սովորություն կա։
Իրա ախպորս տղուս հարսնաիքն էր մի քանի օր առաջ։ Զանգել խոսացել եմ, աչքալուսանք եմ տվել, լավ էլ անցել էր։ Երեկ խնամիս եկավ շորը հետ բերեց, հտեն էլ մի տոպրակ քաղցրավենիք էր դրել, դե որպես շնորհակալություն։ Իրան ճամփու դրի, հիմի տոպրա կը բացել եմ ընենց վատ հոտ ա գալիս, որ չեմ ուզում շորն էլ հանեմ։
Ասենք կարելի էր չէ հագնելուց հետո լվացել։Վերջը էսի ես հաստատ չեմ հագնելու, բայց չեմ էլ ուզում իրան նեղացնեմ, որ մի բան ասեմ, կասի մի հատ շոր ա տվել, հիմի էլ անընդհատ երեսով ա տալիս։
Որոշել եմ լվանամ, արդուկեմ, ու նորից տամ իրան, բայց արդեն որպես նվեր։ Դե ես էլ հաստտա չեմ հագնի, բայց չեմ էլ ուզում քցեմ գնա կորի, հենա թո խնամիս իրա համար հագնի, ամեն անգամ էլ հագնելուց իմ բարությունը կհիշի։