Ամուսնուս հետ առիթի էինք գնացել․ Մի հատ տունը մնացած ամուսնուս կողքերը շատ էր ֆռֆռում ու ֆսմրտվում, իմանալով հան դերձ, որ ես հետն եմ․ Մենակ իմանաք, թե ինչ օրը գցեցի դրան․․․Ես մարդուս գժի նման եմ սիրում ու երբեք թույլ չեմ տա, որ ինչ որ մեկը ձեռիցս տանի իրան կամ քսմսվի:
Ուրեմն էն օրը գնացել էինք հարսանիքի ու հենց եկեղեցուց նկատում էի, որ մի հատ տունը մնացած հա մարդուս կողքերը ֆռֆռում ա ու աչքը վրայից չի կտրում: Ասեցի լավ, հլը ձեն չհանեմ, տենամ ինչ ա լինում, բայց ամեն բան պիկին հասավ արդեն ռեստորանում:
Սա ուրեմն իրա սեղանը փոխեց, էկավ մեր սեղանին նստեց՝ շատ լավ տենալով, որ ես մարդուս հետ եմ ու աչքը հա մարդուս վրա էր: Էտ քիչ էր, մի բան էլ պարելուց հա քսմսվում էր, կողքից էն կողմ չէր գնում ու էտ ամեն ինչը էնքան բացահայտ էր անում, որ դաժե մնացածն էին նկատել:
Էլ չդիմացա, համբերությանս բաժակը լցվեց, պարելու ժամանակ գնացի ձեռը քաշեցի, ասեցի, որ սրանից հետո մարդուս կողքերը չտենամ քեզ, ոնց որ արդեն շատ ես չափերդ անցնում: Սաղ նայում էին կողքից ուշադիր մեզ, բայց էտ ինձ բացարձակ չէր հետաքր քրում:
Էտ էղավ ու էտ, վեշերը հավաքեց ու գնաց ըտեղից ու ոչ մեկ էլ իրան չտեսավ: Ես էլ իմ արածի համար չեմ փոշմանում, դրան չես տենում, իմ աչքի դեմը ուզում էր մարդուս տաներ