Աղջկաս արդեն հինգ տարի կլինի, որ ամունացրել եմ։ Բան չունեմ ասելու փեսես կարգին տղայա, կարում ա փող աշխատի ընտանիք պահի։ Համ էլ իմ հետ ա լավ, որ մեր տուն ա գալիս, ես էլ իրա պատվին իրա ուզած ճաշերն եմ սարքում։
Վեջը որոշել էի գնամ աղջկաս թոռներիս տենամ, համ էլ մի քիչ խանմուս հետ բանբասեմ, չասի էլի ոչ գալիս ա ինձ տենա, ոչ էլ զանգում ա։
Ուզում էի տնից դուսր գայի, մեկ էլ աղջիկս զանգեց, թե բա կիսուրս իմ ու երեխեքի համար թատրոնի տոմս ա առել, մենք երկու ժամից նոր տունը կլինենք։ Ես էլ ասի ոչինչ ես արդեն տաքսի կանչել եմ, կգնամ խնամուս հետ կնստեմ, կխոսնաք, մինչև դուք տուն գաք։
Հիմի գնացել հասել եմ դռան մոտ, բայց ինչ տեսակի ձեներ ասես գալիս, ես էլ մտածում եմ, թե դեմի տան ժողովուրդն են։
Վերջը դուռը բացի ներս մտա, տենամ ինչ, էս խնամիս կոնյակի բաժակը ձեռը մի հատ տղամարդու կողքն ա նստե ու բարձր-բարձր իրանից գոհ խնդում ա։
Ճիտն ասած իրա տեղը գետինը մտա, չէի պատկերացնում, որ կարա էտքան իջնի, իրան ըտենց բաներ թույլ տա, ես էլ իրան աղջիկ ու թոռներ եմ վստահել։ Բայց որ ինքն ա սենց, թոռներիս ոնց ա դաստիարակելու։ Պիտ փեսուս սաղ պատմեմ