Օրեր առաջ փողոցում մի պայուսակ գտա․ Բացելով այն՝ զարմանքից քարացա․․․Այնքան էի վախեցել, որ չէի համարձակվում անգամ ծնողներիս այն ցույց տալ:Երեք օր առաջ իմընկերոջ պատճառով վիճեցինք Մաշայի հետ,որից հետո չհասկացա թե ինչպես հայտնվե
ցի լքված շինհրապարակում:
Հանկարծ տեսա. ինչ-որ պայուսակ էր ընկած, տեսքից կոկիկ էր երևում: Որոշեցի այն բարձրացնել:Բացեցի և տեսա մեջը շատ փողեր, ես երբեք ձեռքումս այդքան մեծ գումար չեմ բռնել:Գուցե հնարավոր լինի մարել մայրիկիս բոլոր պարտքերը և գնել նոր կահույք, հագու ստ մեզ համար:
Եվ ահա փաստաթղթեր… անձնագիր, բանկային քարտեր,ին-որ փաստաթղթեր…ի՞նչ անել այս ամենի հետ: Սկզբից ցանկացա այդ ամ ենը մի կողմ նետել,սակայն մտափոխվեցի:Վախեցա այդ պայուսակը հետս տուն տանել, քանի որ երբ ծնողներս նկատեն հաստատ ինձ հարցերի մեծա տարափ է սպասվելու:
Որոշեցի թաքցնել այնպիսի տեղ, որտեղից ոչ-ոք չէր գտնի և գնացի տուն:Այսօր ես որոշեցի անկղծանալ և խոստովանել մայրիկիս կատ արվածի մասին:Ամեն ինչ եղավ այնպես,ինչպես ես սպասում էի:Երեկոյան ծնողներիս հետ երկար և ձանձրալի զրույց ունեցանք, նրանք ինձ բացատրում էին, թե ինչպես եմ կարողացել ուրիշի իրերը այդքան ժամանակ պահել ինձ մոտ:
Հաջորդ օրը հայրս վերցրեց պայուսակի մեջ եղած հասցեն և իր հետ տարավ չարաբաստիկ պայուսակը այդ հասցեով: Պարզվեց տերը հարուստ մարդ էր: Նա մեծ գումար տվեց որպես պարգևավճար:
Առավոտյան նրանք խոստացան ինձ գնել նոր ջինսեր և պայուսակ, բայց ես մինչև այժմ վստահ չեմ՝ ճիշտ վարվեցի,թե՝ ոչ: