Քաղցկեղը մահացու հիվանդություն է, որը արդեն հասցրել է միլիոնավոր կյանքեր խլել: Այս չարիքի դեմ պայքարելու համար գոյություն ունեն առանձին թանկարժեք բուժման տարբերակներ, որոնք 100% ապաքինում չեն խոստանում:
Այս ամենի պատճառով մարդիկ այլընտրանքային տարբերակներ են փնտրում, որոնք կկարողանան փոխարինել քիմիոթերապիային, քանի որ վերջինս բուժում է թույների օգնությամբ:
Տոքսինները ոչնչացնում են ոչ միայն քաղցկեղածին բջիջները, այլև մեծ վնաս են հասցնում օրգանիզմին, որը հետագայում կարող է չհաղթահարել վնասի հետևանքները:
Գոյություն ունի այս հիվանդության դեմ պայքարի արդյունավետ միջոց, որը վիտամին B17-ն է (հայտնի է նաև լաէթրիլ կամ ամիգդալին անվանումներով): Այս վիտամինը ոչնչացնում է ցանկացած չարորակ ուռուցք: Այս նյութը պարունակվում է մի շարք մրգերի կորիզի մեջ` ծիրանի, դեղձի, խնձորի, բալի և սալորի:
Ժողովրդական բժշկության մեթոդները քաղցկեղի բուժման համար
В17-ը հայտնի է որպես քիմիաթերապիայի կատարյալ փոխարինող. այս վիտամինը ազդում է քաղցկեղի բջիջների վրա, որոնցում պարունակվում է բետա-գլյուկոզիդազ և, առանց առողջ հյուսվածքները վնասելու, ոչնչացնում է այդ բջիջները:
Այն նաև համարվում է ցավազրկող միջոց, ինչպես նաև բարելավում է նյութափոխանակությունը և դանդաղեցնում է ծերացման գործընթացը:
Սան Ֆրանցիսկոյի կենսաքիմիկոսներից մեկը հեղինակել է տեսություն, որի համաձայն քաղցկեղը լնդախտի նման առաջանում է առեղծվածային բակտերիայի, վիրուսի կամ տոքսինի միջոցով: Այս հիվանդությունը վիտամինային անբավարարություն է, որ առաջանում է դիետաների հետևանքով օրգանիզմում կարևոր բաղադրիչների բացակայությունից:
Հնում մարդիկ օգտագորել են В17 վիտամինով հարուստ կորեկ հաց, որը հիմա փոխարինել են սպիտակ հացով, որի մեջ այդ վիտամինը չի պարունակվում:
Ժամանակին մեր տատիկները հավանգով ծեծում էին տարբեր մրգերի կորիզներ ու ստացված փոշին ավելացնում էին պահածոների մեջ: Նրանք չէին մտածում այդ ամենի նշանակության մասին, սակայն կորիզները հարուստ վիտամին В17-ի պաշար էին ապահովում սննդի մեջ:
Ժամանակակից բժշկությունը անտեսում է այս մեթոդի գոյությունը: Հարցը գիտությանը չի վերաբերում, այլ այն ունի տնտեսական շարժառիթներ նրանց համար, ովքեր իշխում են բժշկական ոլորտում:
Ամեն տարի միլիարդավոր դոլարներ են ծախսվում քաղցկեղի հետազոտության համար, իսկ մյուս միլիարդները գալիս են քիմիաթերապիայի դեղերի վաճառքից:
Այս ամենից կարելի է հետևություն անել, որ քաղցկեղից մահացողների թիվը ավելի քիչ է, քան նրանից սնվողներինը: