Դպրոցում ես մեր դասարանի ամենասիրուն աղջիկն էի, չնայած մամաս ասում էր, որ դպրոցի ամենասիրուն աղջիկն եմ: Վախտին ուզողներ շատ ունեի, մամաս միշտ ասում էր. քեզ փախցնելու են: Բայց հլը որ հորական տանը նստած եմ: Համալսարան չընդունվեցի, ինչի՞սա պետք, սաղ դիպլոմները ստացել են, դրել են բարձի տակ, իրանք էլ կամ վարսավիր են դառել, կամ մատնահարդար, կամ էլ խանութում վաճառող են: Ես մի երկու տեղ աշխատեցի մի քանի ամիս, հետո դուրս եկա:
Հորական ու մորական տատիներս ինձ են կտակել իրանց տները, հորս մա հից հետո իրա խանութը անցել ա ինձ, մամաս էլ իրա բիզնեսը ինձ ա վստահել: ՀԻմա փողին փող չեմ ասում: Փեսացու եմ ման գալիս իմ համար; Պայմանս մեկնա, որ հեր մեր քուր ախպեր չունենա: Ես կիսուրեղենի զահլա չունեմ: Էդ էր պակաս մնում, որ ես գնամ կիսուրին մամա ասեմ, կեսրարին էլ՝ պապա: