30 տարեկան եմ ու ինձ թվում ա, որ էս երկրի վրա չկա էնպիսի տղամարդ ում ես կհավանեմ ու կամուսնանամ հետը․ Հենց այդ պատ
ճառով տեսեք, թե ինչ որոշում եմ կայացրել․․․Երեսուն տարեկան աղջիկ եմ, բայց հլը չեմ ամուսնացե, որ ճիշտն ասեմ ոչ էլ հույս ու-
նեմ ամուսնանալու։
Տունս ուրախությամբ ա լցվել, գիտեմ որ մեկը կա ով հավատում ու սպասում ա ինձ։ Իրար հետ շատ ենք կապնվե։ Բայց երեկ էտ
երեխու իսկական հերն էր իմ տուն եկե, լավ էլ հարուստ մարդ ա։
Ես երեխեն որ հորը տեսավ միանգամից գնաց գրկեց, հերն էլ էր հուզվել։Ասում եմ բա որ ձեր երեխուն սիրում էիք, ինչի եք մանկա-
տուն տվե, ինքն էլ թե բա երկար պատմություն ա, խնդիրներ ունեյի, բայց հիմի սաղ կարգավորել եմ ու ուզում եմ, որ դուք էլ իմ կինը
դառնաք։
Շշմել էի, բայց դե սրտովս էր էտ մարդը։