Էս տունը մնացած տալս կյանքս կերել ա․ Ամբողջ գիշեր մեր ննջասենյակի դռան մոտից հեռու չի գնում․ Դռան վրա անցք ա արել
ու․․․Տալս արդեն 34 տարեկանա, տունն ա մնացել: Կիսուրիս ասելով շատ ուզողներա ունեցել, բայց ոչ մեկին չի հավանել: Հիմա էլ
արդեն ուզող չունի:
Հենց ասում եմ ուզող չունի, կիսուրս վա տանում ա, ասում ա հերթ են կանգնել, բայց ոչ մեկն էլ արժանի չի իրա աղջկան: Էնքան էլ
ինքնահավանա: Իրանից բացի ոչ մեկին չի հավանում: Վերջերս նկատեցի, որ սաղ գիշեր մեր ննջարանի դռան հետևը նստածա:
հարցնում եմ ինչ ես անում, ասում ա, կինո եմ նայում: Կիսուրիս ասեցի, նե ղացավ, ասում ա.
Իմ աղջիկը իրա տան մեջա, որտեղ ուզի, էնտեղ էլ կնստի: Էրեկ սենյակը մաքրելուց նկատեցի, որ դռան վրա փոքրիկ անցքա արած:
Նայեցի էդ անցքից ներս, անցքից երևում էր մեր մահճակալը:
Պահո՜:
Պարզա, թե ինչ ա անում տալս մեր ննջարանի դռան հետևը նստած: Փաստորեն իսկականից կինո ա նայում: Որոշել եմ դրան մի լավ
դաս տալ: Բայց չգիտեմ ինչպես: Օրինակ դուք իմ փոխարեն ի՞նչ կանեիք: Մահճակալը տեղափոխեմ թե՞ անցքի մեջ ինչ որ բան մտց
նեմ: