Ամուսնուս հետ հերթական վեճից հետո, պահարանից հանեցի փողով ծրարը ու դրեցի սեղանին․․․Որոշեցի պատմել ողջ ճշմարտու թյունը։Ցա վոք սրտի, ես շատ ժամանակ եմ հատկացնում աշխատանքին և հնարավորություն չունեմ ընկերներ ձեռք բերելու։ Բայց ես հարեւաններիս հետ շատ լավ հարաբերությունների մեջ էի:
Դիմացի բնակարանում ապրում է ընտանիք։ Ինձ հաճախ թեյի էին հրավիրում։ Զույգը շատ լավ մարդիկ են, շատ բարի և անկեղծ։ Հաճելի է խոսել նրանց հետ: Նրա կինը համբերատար, տնտեսվարող կին է։ Բայց ամուսինը ունի մեկ մեծ թերություն՝ նա սիրում է վի րավորել կնոջը։
Կարծում եմ՝ սա լրիվ սխալ է։ Խեղճ կինը ամբողջ օրը զբաղված է տնային գործերով ու երեխաների խնամքով, դաստիարակությամբ: Իսկ ամուսինը անընդհատ կշտա մբում է նրան, որ միայն ինքն է աշխատում, իսկ նրանք ձրիա կերի պես աապրում են նրա հաշվին: Ի վերջո, կինը չդիմացավ և որոշեց նրան ասել ամբողջ ճշմարտությունը.
-Դու սխալվում ես, մենք քո փողով չենք ապրում:
Կինը պահարանից հանեց փողով ծրարը և դրեց սեղանին։
-Ի դեպ, մայրիկս ինձ ամեն ամիս ուղարկում է։ Դու լրջորեն մտածում ես, որ միայն քո աշխատավարձով կարող ենք ապրել։ Քո փողը բավական է միայն առաջին անհրաժեշտության և կոմունալ ծառայությունների համար։ Իսկ երեխաներին պետք է հագցնել և զվար ճացնել: Ես քեզ փողի մասին չեմ ասել, որ քո տղամարդկային հպարտությունը չցա վեց նեմ։ Բայց այսօրվանից ես թողնում եմ քեզ: Այդ օրը նա հավաքեց իրերն ու թողեց ամուսնուն։