Ես շուտ եմ ամուսնացել։ Ներսեսի ծնողները գոհ չէին մեր հարաբերություններից։ շուտով ես ինքս զղջացի, որ կյանքս կապել եմ մի դ ավաճանի հետ:Երբ իմացա հղ իության մասին, երջանկությունից յոթերորդ երկնքում էի։ Մարդը նույնպես ուրախ էր, բայց շատ շուտով մտափոխվեց։ Այդ ամենում մե ղավոր էր նրա մայրը:նա ցանկանում էր, որ ես աբ որտ անեմ, բայց ես պահեցի երեխաներին և եկավ ծնն դաբերության օրը:
Ես առ ողջ բալիկներ ուեցա, բայց դուրս գրման օրը ոչ ոք չեկավ իմ հետևից: Երեկոյան ժամը հինգին մի մանկա բարձո ւհի բ ուժքրոջ հետ ինձ համար տաքսի կանչեց ու տուն ուղարկեց՝ մաղթելով երջանկություն ու բարօրություն։ Սկզբում ես երկար թակեցի դուռը։ Շուտով հարևանուհին դուրս եկավ։ Կինը ափսոսանքով նայեց ինձ և հանձնեց Ներսեսի նամակը. -Կներես, բայց ես դեռ պատրաստ չեմ հայր դառնալ։
Ես ու ծնողներս գնացել ենք Ռուսաստան։ Պետք է մոռանամ ամեն ինչ, ուշքի գամ։ Մեր ամուսնությունը սխալ էր: Այդ պահին ոտքերս ծալվեցին, հուզմունքից կոկորդս չորացավ։ Հարևանուհիս ժամանակին երեխայիս բռնեց: Այդ գիշեր ես գիշերեցի նրա մոտ, իսկ հաջորդ օրը մեկնեցի գյուղ. Առաջին վեց ամիսն ինձ համար իսկական դ ժոխք էր թվում։ Ինձ թվում էր՝ ես խենթանում եմ և երեխայիս լա ցը երբեք չի դադարի։
Մայրիկիս աջակցության շնորհիվ ես ողջ մնացի, վերապրեցի այս դժ վարին ժամանակը:Ներսեսը հայտնվեց երեք տարի անց։ Նախկին ամուսինս անճանաչելիորեն փոխվել էր: նա տասը տարով ծերացել էր: Ես չլսեցի նրան, դուրս քշեցի բակից, կողպեցի դարպասը և սա րսափելի երազի պես մոռացա նրան։ Եվ երկու տարի անց ես հանդիպեցի իմ ճակատագրին՝ Վաղինակին։ Նա գյուղատնտես էր և եկել էր մեր գյուղ աշխատելու ու ամբողջ կյանքում մնաց ինձ հետ։
Վաղինակը փոխարինեց տղաներիս հորը, ունեցանք երրորդ երեխան՝ հմայիչ աղջիկ։ Դժ վար ժամանակներ ապրող կանանց ուզում եմ ասել՝ մի հուսահատվեք: Բոլոր վ ատ բաները վաղ թե ուշ ավարտվում են: Հավատացեք, որ երջանիկ կյանքն առջևում է: Ի վերջո, անձրևից հետո արևը միշտ դուրս է գալիս: Եվ ամենամութ ամպերի հետևում ծիածանն է թաքնվում: