Ամուսնուս սիրուհու ծնունդին անձամբ ներկա եմ գտնվել, դաժե մի հատ էլ մեծ ծաղկեփունջ եմ տարել․․․Ով իմանում ա ինչ եմ արել, ասում ա հալալա քեզ։
Ամուսնուս շատ եմ սիրել: Մենք միասին մի ամբողջ կյանք ենք ապրել ու միասին մեծացրել ենք մեր չորս երեխաներին: Դե, պատկե րացրեք ինչքան փորձությունների ու խնդիրների միջով ենք անցել մեծացնելով մեր երեխաներին: Բոլորին մեծացրել ենք, կրթություն տվել և ամուսնացրել:
Վերջում մեր մեր տան մեջ մնացել ենք երկուսով:Հենց էդ ժամանակահատվածում էլ ամուսինս հանդիպում ա իրա կյանքի առաջին սիրուն ու նրանց մեջ սիրավեպ ա սկսվում ու ես իմանում եմ էդ ամեն ինչի մասին: Անգամ ես ու ամուսինս խոսում ենք էդ թեմայի շուրջ ու ամուսինս ինձ ասում է, որ դա ընդհամենը հրապուրանք է ու կարճատև հարաբերություններ, որ իր կյանքի միակ ուղեկիցն ու ընկերը ես եմ:
Նշեմ, որ անգամ էդ ժամանակահատվածում, երբ սիրուհուի ուներ ամուսինս իմ նկատմամբ շատ ուշադիր ու հոգատար էր ու չէր դադարում սիրել ինձ:Ցավոք, ամուսնուս մոտ անբուժելի հիվանդություն են հայտնաբերում ու նա վաղաժամ լքում է կյանքը:
Ես գիտեի, որ նա և իրս սիրուհին պատրաստվում էինք միասին նշել իր սիրուհու ծնունդը:Իմանալով, որ այդ կինը ևս իր դերն է ունեցել ամուսնուս կյանքում, ես ամուսնուս մահից հետո ծաղկեփուջ եմ գնում նրա սիրուհու համար և գնում նրա տուն, շնորհա վորելու իր ծնունդը:
Տեսենելով ինձ նա հուզվում է և շնորհակալության խոսքեր հայտնում ինձ:
Գիտեմ, որ ամուսինս հաստատ կուրախանար իմ արարքից: