Ես մեծ սխ ալ եմ արել, որ հիմա ինքս ինձ չեմ կարողանում ներել, չգիտեմ, թե ինչպես փոխել ներկա իրավիճակը իմ ընտանիքում, որը ես ավե րե ցի իմ ձեռքերով: Երկու ամիս առաջ ես գո ռում էի, ձեռքերս շփում, մտածում էի, որ ամեն ինչ ճիշտ եմ արել, բայց հիմա նման սր տնեղությունից ուզում եմ լ աց լինեմ: Սկզբից պատմեմ, որ ամեն ինչ հասկանալի լինի: Հարսս իմ ս րտով չէր, ես հենց առաջին հանդիպման ժամանակ իրան չհավանեցի: Բազմանդամ ընտանիքից ա, խ եղճ ապրած:Հղ ի ացել էր ու դրա համար որոշեցին արագ հարսանիք անեն:
Հարսանիքին նստած էր սու ու փուս, մենակ սոկ էր խմում:Հարսանիքից հետո գանցին խնամիների տանը ապրեցին: Բայց հետո երբ երեխեն ծնվեց, տեղափոխվեցին իմ մոտ, որովհետև դրանց տանը փոքր երեխաներ կային ու երեխային չէին թողնում քնել։ Գործից տուն էի գալիս, տեսնում էի, որ տունը կե ղտոտ է, փոշոտ: հարսս սկի աման լվանալ չգիտեր: Սկսեցի կարծիքս հայտնել։ Տղես կնգան պաշտպանեց, ես էլ ասեցի, որ հավաքեն իրանց վեշերն ու գնան իմ տնից: Առաջին մի ամիսը լավ էր, հանգստացա, տունս մաքրեցի,
բայց հետո սկսեցի կարոտել թոռանս, տղուս, նույնիսկ հարսիս: Սոցցանցերում տեսնում եմ իմ գեղեցկադեմ թոռան հազվագյուտ լուսանկարները։ Նրանք ապրում են փոքրիկ սենյակում, բայց բոլորն այնքան գեղեցիկ են, ժպտում են: Ես ուզում եմ գնալ ու ներո ղություն խնդրել: Ես համաձայն եմ, թող տունս կեղտոտ լինի, երեխան լ աց լինի, բայց տունս լիքը լինի, իմ հարազատներն իմ տանը ինձ հետ լինեն, որ առավոտները տեսնեմ իրենց, որ վայելեմ իրենց ներկայությունը: Խորհուրդ տվեք, խնդրում եմ։