Սկեսուրս արդեն հոգնեցրել է․ Անդադար ինձ ասում ա բուժվի, որ թոռ ունենամ, բայց ախր ես լրիվ առողջ եմ․․․Չգիտեմ, ոնց ասեմ,
որ ամուսնուս տանի ստուգման։Ես ու Կարենը արդեն 2 տարի է ամուսնացած ենք, սակայն երեխա ունենալ մեզ մոտ չի ստացվում։
Բայց ես կարծում եմ, որ մենք երիտասարդ ենք ու դեռ կհասցնենք։
Բայց մի օր իմ համբերության բաժակը լցվեց։ Մենք գնացել էինք Կարենի ծնողների տուն որպես հյուր։ Երեկոյան, սեղանի մոտ սկե-
սուրս սկսեց իր մշտական խրատները տալ, ասելով թե բա ժամանակն է երեխայի մասին մտածելու համար, մի ալարեք, հետո ուշ
կլինի և ամենատարածվածը՝ մենք թոռ ենք ուզում։ Ես ասացի, որ ամեն բան իր ժամանակին կլինի։
Երբ վերադարձանք տուն, Կարենը շարունակեց խոսակցությունը և հաստատեց մոր խոսքերը։ Ավելին, նա այնպիսի արտահայտութ
յուն արեց, որից մազերս բիզ-բիզ կանգնեցին։
-Դու պիտի հետազոտվես, հնարավոր է խնդիրներ ունես,այդ պատճառով չես հղիանում։ Ճիշտ է,զարմացա Կարենի խոսքերից, բայց
այնուամենայնիվ որոշեցի գնալ ստուգման և հանձնել անա լիզներ։ Պարզվեց, որ ես լիարժեք առ ողջ եմ,իսկ Կարենը վստահ է, որ դա
այդպես չէ։
Գիտեք, մի փոքր էլ վիրա վորական է։ Կարենը ինձ ստիպեց գնալ այլ բժ շկ ական կենտրոն, նորից անալ իզ հանձնելու։ Ինձ կրկին ա-
սացին, որ ես առ ողջ եմ։ Կարենը ինձ հետ վի ճեց և դուրս եկավ տանից։ Ես չհասկացա նրա պահվածքը։Երեկոյան նա տուն եկավ և
ներո ղություն խնդրեց ինձնից։Ասաց,որ նա առողջական խնդիրներ ունի և հենց իր պատճառով է,որ նրանց մոտ ոչինչ չի ստացվում։
Կարենը ինձ գրկեց և ասաց․
-Խոստանում եմ, որ կապաքինվեմ, ու երեխա կունենանք, չէ՛, երեխաներ։ Խոստանում եմ, որ ամեն ինչ լավ է լինելու։
-Իհարկե կլինի, մենք միասին ենք։ — ասացի ես ու որքան կարող էի ամուր գրկեցի նրան։