Երբ ամուսնանալուց հետո իմացա, որ ես ու կինս չենք կարող երեխա ունենալ հիշեցի, որ ժամանակին փողոցում գտած մի երեխայի հանձնել եմ մանկատու ու գնացի նրան տեսակցության․ Ինձ տեսնելով․․․Էդ օրը աշխատանքից հոգնած տուն էի գնում: Ես տուն չունեի, 6 ընկերով տուն էինք վարձել ու ապրում էինք:
Շատ հո գնած էի ու որոշեցի կարճ ճանապարհով գնամ: Ուզում էի հասնեի ու քնեի: Հանկարծ շենքի մոտ դրված նստարանին մի կապոց տեսա, տեսնեմ շարժվում ա: Մոտիկացա, բացեցի ու տեսնեմ պուճուր նորածին էրեխա: Ինձ թվաց էրեխու մերը մոտակայ քում ա, սպասեցի, բայց ոչ մեկը չերևաց: Չգիտեի ինչ անեի:
Զանգեցի տղերքը իջան ու որոշեցինք, որ էդ էրեխուն ման կատուն տանենք: Հետո շուտ-շուտ գնում էի իրան տեսակցության, չգիտ եմ ինչի էդքան կապվեցի հետը:Շորեր էի առնում իրա համար, քացրավենիք: Շատ սիրուն աղջիկ էր մեծանում: Հետո ծանոթացա մանկատանը աշխատող մի սիրուն աղջկա հետ:
Շատ էր դուրս գալիս: Սկսեցինք հանդիպել: Էդ մանկատունը դառել էր իմ ամենասիրելի տեղերից մեկը: Էրկու թանկ էակներ կային էդտեղ: Առաջարկություն արեցի ու ամուսնացանք:Մի որոշ ժամանակ հետո պարզվեց, որ մենք չենք կարա էրեխա ունենանք:
Հետազոտվեցինք, ամեն ինչ արեցինք, բայց մեզ ասեցին, որ մեր էրեխա ունենալու հնարավորությունը զրոյա:Ու մի օր էլ իմ սիրելի կինը ինձ առաջարկեց որդեգրել իմ գտած աղջկան: Ինքը ինձ պապա էր ասում: Ես ուրախությունից լաց էղա: Գնացի մանկատուն ու ասեցի. Հավաքվի, գնում ենք տուն…Աղջիկս արդեն 10 տարեկանա ու մի շաբաթ առաջ հրաշք տեղի ունեցավ. կինս ասեց, որ հ ղի ա: