Էրեխեքիս մահից հետո թոռներիս ես եմ պահել, մեծացրել.էրեկ պատահաբար լսեցի,թե ինչ են խոսում ու ինչ են պլանավորում հետս անեն…Սաղ գիշեր լացել եմ,տենց բան չէի սպասի նրանցից։Էրեխեքիս մահիս հետո թոռներիս ես եմ պահել,մեծացրել ու ամեն մեկին հասցրել իրա մուրազին:
Երևի կարիք էլ չկա ասելու, թե իմ համար ինչ ահավոր շրջաներ էր ու ինչ տանջանքով ու ցավով եմ ես իրանց մեծացրել, բայց ուրիշ տարբերակ չունեի, չէի կարա էրեխեքիս անտեր թողեի:Հիմա արդեն մեծ են, ես էլ իմ գյուղի բլբլված տանն եմ ապրում: Էրեկ էկել էին ինձ տենալու ու շատ պատահականլսեցի, թե ինչ էին խոսում:
Պարզվում ա՝ իմ համար մի հատ մեծ տուն են առել, սիրուն այգիով, որ կարողանամ ուզածս բաները ցանեմ ու աճացնեմ իմ այգիում: Իրանք միտ իմացել են, որ նման տան մասին եմ երազում ու որոշել են, որ պետք ա իրականություն դարձնեն երազանքս:Սաղ գիշեր լացել եմ ուրախությունից:
Էնքան գնահատված ու երջանիկ եմ զգում ինձ, ոչ թե էտ տան համար, այլ որ կարողացել եմ էս դարում նման էրեխեք մեծացնեմ ու դաստիարակեմ:Ես հիմա ինձ աշխարհի ամենաերջանիկ տատիկն եմ համարում: