Քրոջս ծնունդին ես ու մարդս միանման կարմիր հագած գնացինք․ Դրա գռեհիկ ընկերուհին ընենց բան ասեց, որ․․․Մենք գյուղում ենք ծնվել- մեծացել, բայց քույրս տեղափոխվեց քաղաք՝ սովորելու նպատակով, ու այնտեղ էլ մնաց։
Այնքան էգովում Երևանը, այնքան է ներգրավվել քաղաքային կյանքում, որ լրիվ մոռացել է՝ գյուղում ինչը ոնց էր։Ես՝ հակառակը։ Քա ղաքը չսիրեցի, իմը մեր գյուղն է՝ թեկուզ հեռու ու ոչ մարդաշատ։ Այդպես մի անգամ քույրս իր ծննդյան տոնը քաղաքի ակումբներից մեկում էր նշում ու ինձ ու ամուսնուս էլ էր հրավիրել։
Մենք էլ միանման կարմիր շորեր հագանք ու գնացինք։Մեկ էլ ծնունդի թեժ պահին քրոջս ընկերուհին, ով մեր առաջ էր նստած, ան սպասելի պտտվեց ու հարցրեց՝ ո՞ր գեղից եք։Անշնորհք անդաստիարակին ոչ մի բառ չխատասխանեցի, բայց ներքուստ ինձ շատ վատ զգացի։
Թող երազեն, որ արդար գյուղացիների հետ շփում ունենան քաղաքի քաղքենիներով։ Չէի սպասում, որ քույրս նմաքն ժշրջապատ ընկած կլինի։