Մենք արդեն 20 տարի ամուսնացած ենք, ունենք երկու տղա՝ տասնվեց և տասնհինգ տարեկան։
Մարդս ավտոտեխսպասարկման կետի սեփականատեր ա, ես էլ ավագ դպրոցի ուսուցչուհի եմ։ Ապրում ենք երջանիկ, սիրո և ներդաշնակության մեջ: Մի առավոտ պարզեցի, որ հղի եմ։ Գնացի բժ շկի, հաստատեց հղ իությունը։
Ուրախ գնում էի տուն, հանդիպեցի ընկերուհուս: Ես իմ ուրախությունը կիսեցի ընկերուհուս հետ: Նրա կյանքում շատ խն դիրներ կային, երեխաներ չէին ունենում, այս պահին ամուսնուն հերթական անգամ աշխատանքից ազատել էին: Բայց նա այնուամենայնիվ, ուրախացավ ինձ հետ: Տանը համով ընթրիք պատրաստեցի, ու ընտանիքիս հայտնեցի իմ հղ իության մասին: Բայց ոչ ոք չուրախացավ: Ամուսինս միանգամից ասաց, որ դա իր երեխան չէ, և ես պետք է ազատվեմ այդ երեխայից:
Ես ոչինչ չէի հասկանում: Ամուսինս ինձ մե ղադրում էր դա վա ճանության մեջ: Որդիներս նույնպես ինձնից երես էին թեքել: Ես մի շաբաթ իմ սենյակից դուրս չէի գալիս: Ոչ մի կերպ չէի հասկանում, թե ինչու ընտանիքս նման կերպ արձագանքեց: Մի շաբաթ անց մեր տուն եկավ ընկերուհիս ամուսնու հետ:
Ընկերուհուս աչքի տակ կապտուկ կար, նա ծնկի եկավ ու սկսեց ներո ղություն խնդրել: Պարզվեց, որ ընկերուհիս, նախանձից ելնելով, ստ ել էր ամուսնուս, որ ես ուրիշից եմ հղի: Ամուսինս էլ հավատացել էր նրան: